Bleikt naglalakk
Það fór eins og við mátti búast, Jarlaskáldið sat síður en svo með hendur í skauti um helgina. Látum okkur nú sjá...
Það var nú heldur fátt í spilunum hjá Skáldinu þegar líða tók á föstudagskvöldið, það var búið að koma sér makindalega fyrir framan sjónvarpið og stefndi á að hreyfa sig sem minnst þaðan næstu klukkustundirnar. Svo virðist sem æðri máttarvöld, og í þessu tilviki er átt við Magnús Blöndahl, hafi skynjað aðgerðaleysi þetta og talið úrbóta þörf. Að vísu voru flestir annaðhvort staddir í fögnuði hjá stuttbuxnadeildinni eða löglega afsakaðir á annan hátt, og við Magnús því einir á báti. En ekki lengi, því ólétta konan tók vel í að kíkja með okkur á kaffihús og draga kallinn með. Ari í Ögri varð fyrir valinu, og settumst við fjögur þar niður með þrjá stóra og tvær kók og ræddum málin. Fór það friðsamlega fram að mestu leyti. Að þeim stóru kláruðum og öðrum eins skammti til þótti Magnúsi sem heldur hægt gengi að öðlast heppilegt skemmtanaástand og dró SKáldið því á barinn. Sem oft áður varð rússneski eðaldrykkurinn fyrst fyrir valinu og hafði tilætluð áhrif. En betur mátti ef duga skyldi. Barþjónninn, sem var nota bene argur mjög og renndi óspart hýru auga til Magnúsar, stakk upp á því að við gæddum okkur á öðrum eðaldrykk sem hann hefði nýverið fundið upp. Ekki leist okkur Magnúsi allt of vel á innihaldið í fyrstu en barþjónninn tók bara Guðföðurinn á þetta og gerði okkur tilboð sem við gátum ekki hafnað. Ekki getur Jarlaskáldið haft nafn drykkjarins eftir þar eð það var afar dónalegt, en það er skemmst frá því að segja að hann brást síður en svo væntingum. Þótti oss félögunum við vera komnir í hæfilegt ástand eftir þessa barferð og kvöddum því fljótlega þau hjónaleysin og héldum á heimavöllinn. Þar gerðumst við svo frægir að komast fram fyrir röðina sakir kunnugleika við dyraverði, þeir þyrftu reyndar að vera ansi illa haldnir af Alzheimer til að þekkja okkur ekki eftir nær stanslausa veru þar í vetur. Innan dyra hittum við svo fyrir stuttbuxnadeildina, allslompaða, en þó mismikið. Var Jarlaskáldinu tekið vel þrátt fyrir vinstrivilluna. Var svo skemmt sér eftir hefðbundnum leiðum fram eftir nóttu, Skáldið hitti menn og konur og þekkti allmarga. Að vísu varð fjörið með styttra móti þetta kvöldið, það eru nú takmörk fyrir því hve lengi er hægt að skemmta sér með frjálshyggjupúkunum. Endaði gleðin líkt og venjulega á Nonnanum, með stuttri viðkomu hjá Stjórnarráðinu þar sem Skáldið gerði atlögu að eigin Íslandsmeti í fasteignaklifri, án mikils árangurs.
Jarlaskáldið fór heldur seint fram úr fleti sínu á laugardeginum, en var þó blessunarlega við ágæta heilsu, þökk sé Nonna. Þrátt fyrir þynnkuleysið ákvað Skáldið að tefla ekki á tvær hættur og fór því á KFC með Blöndahl sem naut ekki jafngóðrar heilsu og Skáldið. Kenndi hann dónalega drykknum um og hafði líklega talsvert til síns máls. Eftir kjúllann þóttist Skáldið vera fært í flestan sjó og því tilvalið að skunda á kjörstað og sinna þar sínum borgaralegu skyldum. Eftir vandlega íhugun ákvað Jarlaskáldið að kjósa VG, bæði vegna þess að Kata Jakobs var á listanum og svo náttúrulega Ögmundur, Skáldið fór nefnilega einu sinni í fínt partý heim til hans. Á miðvikudegi. Auk þess spáði Jarlaskáldið talsvert í því að fara að dæmi gárunga um áraraðir og rita eins og eina smellna vísu á kjörseðilinn, en datt ekkert orð í hug sem rímaði við kjósa nema fjósa og það féll heldur illa inn í samhengið svo Skáldið hætti við. Kannski eins gott, því eftir á komst það að því að vísan myndi gera atkvæðið ógilt. Hvusslags húmorsleysi er það?
Gerðist svo heldur fátt uns kvölda tók. Klæddi Jarlaskáldið sig þá í betri fötin og leit við í Logafoldinni þar sem Stefán Twist bauð til eilítillar grillveislu. Upp úr níu lá leiðin þaðan í Heiðarásinn, þar sem Vignir bauð ekki til veislu. Þar komst Skáldið að því að samkvæmt dómi Héraðsdóms Suðurlands er Jarlaskáldið afar ógnandi maður. Jafnvel þótt það sitji á sundskýlunni í heitum pott, tíu metra frá hinum skelkaða manni, og snúi auk þess baki í hann. Þetta hefur Skáldið alltaf grunað, að það skjóti fólki skelk í bringu, ef ekki tá, þegar það fer úr fötunum. Humm...
Frá Vigni var haldið í Bláskógana, þar sem Erna hélt e.k. útskriftarveislu, þrátt fyrir að hún muni ekki útskrifast fyrr en eftir tvær vikur. Nógu góð ástæða til að halda partý samt. Mætti þangað hinn fríðasti flokkur manna. Einhverra hluta vegna snerust umræður að stórum hluta um pólitík þetta kvöld. Skemmti Jarlaskáldið sér konunglega við að fylgast með biturð stuttbuxnadeildarinnar yfir óförum sinna manna. Einnig reyndi það af veikum mætti að útskýra fyrir ýmsum að þótt maður kjósi einhvern flokk þýðir það ekki að maður sé sammála honum í einu og öllu og ósammála öllum öðrum. Stjórnmálaflokkar lúta nefnilega ekki sömu lögmálum og fótboltalið (úbbs, næstum byrjaður að tala um pólitík, best að hætta).
Entist þessi gleði eitthvað fram eftir nóttu, og um það leyti sem söngvatnið fór að þverra þótti þjóðráð að halda niður á láglendið og leita fanga þar. Áður en að því kom varð Skáldið að vísu fyrir því að stúlkur tvær tóku upp á því að snyrta það aðeins til með þeim afleiðingum sem greinir frá í titlinum hér að ofan. Félagi Frosti var svo almennilegur að vera á bíl og inn í hann tróðust sex menn í trássi við lög þessa lands. Þar sem stuttbuxnadeildin var fjölmenn innan bílsins varð Hótel Nordica fyrsti áfangastaðurinn. Þar var stemmning með daprara móti, a.m.k. þótti Jarlaskáldinu lítið fútt í þessu, og tók því á það ráð að þefa uppi staðsetningu kosningavöku grænkommanna, sem var í Iðnó. Lét sig svo hverfa upp í leigara og hélt þangað. Þar var heldur meiri gleði ríkjandi, þótt menn væru misánægðir með gengi flokksins lét liðið það ekkert á sig fá og tjúttaði sem mest það mátti. Var bloggarafjöld per fermeter með allra hæsta móti, og þekkti Jarlaskáldið ósköpin öll af fólki á staðnum. Dvaldi því Skáldið þar lengi vel og leiddist það ekki. Seint og um síðir fór þó heimavöllurinn að kalla og tók Skáldið þá það til bragðs að halda þangað með Orminn í eftirdragi. Einhverjir partýgesta frá því fyrr um kvöldið höfðu einnig ratað þangað og urðu með oss fagnaðarfundir. Var svo þraukað þar til ljós kviknuðu á sjötta tímanum og byrjað var að fleygja fólki út, en ekki hafði skemmtanafýsn Jarlaskáldsins enn verið svalað. Gaf það sig á tal við stúlkur nokkrar og varð útkoman úr því samtali að Skáldinu var boðið í eftirteiti þar sem meiningin væri að skella sér í gufubað. Þáði Skáldið að sjálfsögðu boðið með þökkum. Reyndar fóru að renna tvær grímur á Skáldið þegar stúlkurnar tóku að spyrja nærstadda karlmenn um hjúskaparstöðu þeirra og bjóða hinum einhleypu að slást með í för, ekki síst þegar fjöldi karlmanna sem þáði boðið varð talsvert meiri en kvenna. Lét þó til leiðast, lá leiðin fyrst með leigubíl upp í Bústaðahverfi að sækja nauðsynleg aðföng í drykkjaformi og svo aftur niður í miðbæ. Þegar að teitisstað var komið biðu þar fyrir utan allmargir piltar, gírugir mjög á svip, eflaust hugsandi sér gott til glóðarinnar. Ansi fyndin sjón svo ekki sé meira sagt. Inn hélt hersingin en eitthvað lítið varð úr gufubaðshugmyndunum, var það líkast til mikil blessun eftir á að hyggja. Kom Jarlaskáldið sér makindalega fyrir í hægindastól og horfði á kosningasjónvarpið sem enn var í gangi með öðru auganu. Einhvern veginn hafði Eyfa líka tekist að komast inn fram hjá eftirlitinu, þrællofaður maðurinn. Einnig var Rolf, gamall bekkjarfélagi Skáldsins á staðnum, aðra þekkti Skáldið ekki. Þegar ljóst þótti að úr þessu yrði ekki það svall sem einhverjir höfðu eflaust vonast eftir fór að fækka í hópnum. Jarlaskáldið lét þó engan bilbug á sér finna, en varð að lokum að láta í minni pokann fyrir Óla lokbrá. Það síðasta sem Skáldið minnist var að Inga Bogga Solla datt út, svo það hlýtur að hafa gerst seint. Lúkum við hér sögu þessari.
Það fór eins og við mátti búast, Jarlaskáldið sat síður en svo með hendur í skauti um helgina. Látum okkur nú sjá...
Það var nú heldur fátt í spilunum hjá Skáldinu þegar líða tók á föstudagskvöldið, það var búið að koma sér makindalega fyrir framan sjónvarpið og stefndi á að hreyfa sig sem minnst þaðan næstu klukkustundirnar. Svo virðist sem æðri máttarvöld, og í þessu tilviki er átt við Magnús Blöndahl, hafi skynjað aðgerðaleysi þetta og talið úrbóta þörf. Að vísu voru flestir annaðhvort staddir í fögnuði hjá stuttbuxnadeildinni eða löglega afsakaðir á annan hátt, og við Magnús því einir á báti. En ekki lengi, því ólétta konan tók vel í að kíkja með okkur á kaffihús og draga kallinn með. Ari í Ögri varð fyrir valinu, og settumst við fjögur þar niður með þrjá stóra og tvær kók og ræddum málin. Fór það friðsamlega fram að mestu leyti. Að þeim stóru kláruðum og öðrum eins skammti til þótti Magnúsi sem heldur hægt gengi að öðlast heppilegt skemmtanaástand og dró SKáldið því á barinn. Sem oft áður varð rússneski eðaldrykkurinn fyrst fyrir valinu og hafði tilætluð áhrif. En betur mátti ef duga skyldi. Barþjónninn, sem var nota bene argur mjög og renndi óspart hýru auga til Magnúsar, stakk upp á því að við gæddum okkur á öðrum eðaldrykk sem hann hefði nýverið fundið upp. Ekki leist okkur Magnúsi allt of vel á innihaldið í fyrstu en barþjónninn tók bara Guðföðurinn á þetta og gerði okkur tilboð sem við gátum ekki hafnað. Ekki getur Jarlaskáldið haft nafn drykkjarins eftir þar eð það var afar dónalegt, en það er skemmst frá því að segja að hann brást síður en svo væntingum. Þótti oss félögunum við vera komnir í hæfilegt ástand eftir þessa barferð og kvöddum því fljótlega þau hjónaleysin og héldum á heimavöllinn. Þar gerðumst við svo frægir að komast fram fyrir röðina sakir kunnugleika við dyraverði, þeir þyrftu reyndar að vera ansi illa haldnir af Alzheimer til að þekkja okkur ekki eftir nær stanslausa veru þar í vetur. Innan dyra hittum við svo fyrir stuttbuxnadeildina, allslompaða, en þó mismikið. Var Jarlaskáldinu tekið vel þrátt fyrir vinstrivilluna. Var svo skemmt sér eftir hefðbundnum leiðum fram eftir nóttu, Skáldið hitti menn og konur og þekkti allmarga. Að vísu varð fjörið með styttra móti þetta kvöldið, það eru nú takmörk fyrir því hve lengi er hægt að skemmta sér með frjálshyggjupúkunum. Endaði gleðin líkt og venjulega á Nonnanum, með stuttri viðkomu hjá Stjórnarráðinu þar sem Skáldið gerði atlögu að eigin Íslandsmeti í fasteignaklifri, án mikils árangurs.
Jarlaskáldið fór heldur seint fram úr fleti sínu á laugardeginum, en var þó blessunarlega við ágæta heilsu, þökk sé Nonna. Þrátt fyrir þynnkuleysið ákvað Skáldið að tefla ekki á tvær hættur og fór því á KFC með Blöndahl sem naut ekki jafngóðrar heilsu og Skáldið. Kenndi hann dónalega drykknum um og hafði líklega talsvert til síns máls. Eftir kjúllann þóttist Skáldið vera fært í flestan sjó og því tilvalið að skunda á kjörstað og sinna þar sínum borgaralegu skyldum. Eftir vandlega íhugun ákvað Jarlaskáldið að kjósa VG, bæði vegna þess að Kata Jakobs var á listanum og svo náttúrulega Ögmundur, Skáldið fór nefnilega einu sinni í fínt partý heim til hans. Á miðvikudegi. Auk þess spáði Jarlaskáldið talsvert í því að fara að dæmi gárunga um áraraðir og rita eins og eina smellna vísu á kjörseðilinn, en datt ekkert orð í hug sem rímaði við kjósa nema fjósa og það féll heldur illa inn í samhengið svo Skáldið hætti við. Kannski eins gott, því eftir á komst það að því að vísan myndi gera atkvæðið ógilt. Hvusslags húmorsleysi er það?
Gerðist svo heldur fátt uns kvölda tók. Klæddi Jarlaskáldið sig þá í betri fötin og leit við í Logafoldinni þar sem Stefán Twist bauð til eilítillar grillveislu. Upp úr níu lá leiðin þaðan í Heiðarásinn, þar sem Vignir bauð ekki til veislu. Þar komst Skáldið að því að samkvæmt dómi Héraðsdóms Suðurlands er Jarlaskáldið afar ógnandi maður. Jafnvel þótt það sitji á sundskýlunni í heitum pott, tíu metra frá hinum skelkaða manni, og snúi auk þess baki í hann. Þetta hefur Skáldið alltaf grunað, að það skjóti fólki skelk í bringu, ef ekki tá, þegar það fer úr fötunum. Humm...
Frá Vigni var haldið í Bláskógana, þar sem Erna hélt e.k. útskriftarveislu, þrátt fyrir að hún muni ekki útskrifast fyrr en eftir tvær vikur. Nógu góð ástæða til að halda partý samt. Mætti þangað hinn fríðasti flokkur manna. Einhverra hluta vegna snerust umræður að stórum hluta um pólitík þetta kvöld. Skemmti Jarlaskáldið sér konunglega við að fylgast með biturð stuttbuxnadeildarinnar yfir óförum sinna manna. Einnig reyndi það af veikum mætti að útskýra fyrir ýmsum að þótt maður kjósi einhvern flokk þýðir það ekki að maður sé sammála honum í einu og öllu og ósammála öllum öðrum. Stjórnmálaflokkar lúta nefnilega ekki sömu lögmálum og fótboltalið (úbbs, næstum byrjaður að tala um pólitík, best að hætta).
Entist þessi gleði eitthvað fram eftir nóttu, og um það leyti sem söngvatnið fór að þverra þótti þjóðráð að halda niður á láglendið og leita fanga þar. Áður en að því kom varð Skáldið að vísu fyrir því að stúlkur tvær tóku upp á því að snyrta það aðeins til með þeim afleiðingum sem greinir frá í titlinum hér að ofan. Félagi Frosti var svo almennilegur að vera á bíl og inn í hann tróðust sex menn í trássi við lög þessa lands. Þar sem stuttbuxnadeildin var fjölmenn innan bílsins varð Hótel Nordica fyrsti áfangastaðurinn. Þar var stemmning með daprara móti, a.m.k. þótti Jarlaskáldinu lítið fútt í þessu, og tók því á það ráð að þefa uppi staðsetningu kosningavöku grænkommanna, sem var í Iðnó. Lét sig svo hverfa upp í leigara og hélt þangað. Þar var heldur meiri gleði ríkjandi, þótt menn væru misánægðir með gengi flokksins lét liðið það ekkert á sig fá og tjúttaði sem mest það mátti. Var bloggarafjöld per fermeter með allra hæsta móti, og þekkti Jarlaskáldið ósköpin öll af fólki á staðnum. Dvaldi því Skáldið þar lengi vel og leiddist það ekki. Seint og um síðir fór þó heimavöllurinn að kalla og tók Skáldið þá það til bragðs að halda þangað með Orminn í eftirdragi. Einhverjir partýgesta frá því fyrr um kvöldið höfðu einnig ratað þangað og urðu með oss fagnaðarfundir. Var svo þraukað þar til ljós kviknuðu á sjötta tímanum og byrjað var að fleygja fólki út, en ekki hafði skemmtanafýsn Jarlaskáldsins enn verið svalað. Gaf það sig á tal við stúlkur nokkrar og varð útkoman úr því samtali að Skáldinu var boðið í eftirteiti þar sem meiningin væri að skella sér í gufubað. Þáði Skáldið að sjálfsögðu boðið með þökkum. Reyndar fóru að renna tvær grímur á Skáldið þegar stúlkurnar tóku að spyrja nærstadda karlmenn um hjúskaparstöðu þeirra og bjóða hinum einhleypu að slást með í för, ekki síst þegar fjöldi karlmanna sem þáði boðið varð talsvert meiri en kvenna. Lét þó til leiðast, lá leiðin fyrst með leigubíl upp í Bústaðahverfi að sækja nauðsynleg aðföng í drykkjaformi og svo aftur niður í miðbæ. Þegar að teitisstað var komið biðu þar fyrir utan allmargir piltar, gírugir mjög á svip, eflaust hugsandi sér gott til glóðarinnar. Ansi fyndin sjón svo ekki sé meira sagt. Inn hélt hersingin en eitthvað lítið varð úr gufubaðshugmyndunum, var það líkast til mikil blessun eftir á að hyggja. Kom Jarlaskáldið sér makindalega fyrir í hægindastól og horfði á kosningasjónvarpið sem enn var í gangi með öðru auganu. Einhvern veginn hafði Eyfa líka tekist að komast inn fram hjá eftirlitinu, þrællofaður maðurinn. Einnig var Rolf, gamall bekkjarfélagi Skáldsins á staðnum, aðra þekkti Skáldið ekki. Þegar ljóst þótti að úr þessu yrði ekki það svall sem einhverjir höfðu eflaust vonast eftir fór að fækka í hópnum. Jarlaskáldið lét þó engan bilbug á sér finna, en varð að lokum að láta í minni pokann fyrir Óla lokbrá. Það síðasta sem Skáldið minnist var að Inga Bogga Solla datt út, svo það hlýtur að hafa gerst seint. Lúkum við hér sögu þessari.
