Fjör á Fróni
Þar sem nær öll síðasta vika fór í að rita Lengsta partýblogg sögunnar!!! hafa Jarlaskáldinu gefist fá tækifæri til að segja frá atburðum hér á Fróni. Úr því skal nú bætt, og hefst sagan þar sem Lengsta partýblogg sögunnar!!! endaði...
Ekki var djammþorsta Jarlaskáldsins svalað þrátt fyrir 11 daga samfellt skrall, og því hélt Jarlaskáldið út á lendur skemmtanalífsins strax sama kvöld og lent var í Keflavík. Að vísu hélt það sig í heimahéraði, Seljahverfinu, og var för fyrst heitið til Ernu, sem mun hafa verið að útskrifast úr einhverjum skóla þennan dag. Var þar fámennt en nokkuð góðmennt, og voru Jarlaskáldið og Stefán óþreytandi við að rifja upp hið stórkostlega Ítalíuferðalag, við mismikla hrifningu annarra gesta. Ekki var dvalið lengi þar, heldur flutti partýið sig um set, en þó ekki langt, því næsta, og um leið síðasta stopp var hjá Runólfi, sem mun einnig hafa verið að útskrifast úr einhverjum skóla. Var Runólfur höfðingi heim að sækja, bauð upp á veitingar bæði votar og þurrar, og á þakkir skildar fyrir. Ekkert varð úr fyrirhugaðri Hverfisbarsheimsókn, til hvers að vera að sækja vatnið yfir lækinn, þarna var gaman og og ekkert meira um það að segja.
Á sunnudeginum gafst skrokkur Jarlaskáldsins loksins upp. Að vísu gerðist það ekki strax, það fór í félagi við góða menn á KFC um miðjan daginn og var þá enn við bestu heilsu, en um kvöldið sagði skrokkurinn hingað og ekki lengra, og þverneitaði að vera eiganda sínum til nokkurs gagns. Jarlaskáldið mætti ekki í vinnuna á mánudeginum. Fór raunar nær öll vinnuvikan í að jafna sig eftir þessar svaðilfarir á erlendri grund, sem betur fer var nákvæmlega ekkert að gera í vinnunni, og þá meinar Skáldið EKKERT! Lét Skáldið reyndar plata sig í flutninga á fimmtudagskvöldið, ekki bætti það ástandið, en hvað gerir maður ekki fyrir vini sína?
Ekki megnaði Skáldið að gera mikið meira en að glápa á imbann síðasta föstudagskvöld, ekki að það hafi verið neitt merkilegt í honum. Laugardagskvöldið varð öllu aktífara, því þá héldum við Ítalíufarar myndakvöld heima hjá Togga. Var það hin mesta skemmtun, og sórust menn og konur í fóstbræðralag um það að leikurinn yrði endurtekinn að ári eftir þessa upprifjun. Þá er bara að byrja að safna!
Að sjálfsögðu endaði vitleysan á Hverfisbarnum, enda langt síðan sú búlla var heimsótt. Var þar hörkufjör að vanda, og hitti skáldið marga góða menn og konur og m.a.s. einn Orm sem var í góðu stuði. Endaði djammið að sjálfsögðu hjá Hlölla undir morgun, og þegar Skáldið vaknaði um hádegisbil gat það loksins sagt við sjálft sig: „Nú er lífið orðið eðlilegt að nýju!“
Þar sem nær öll síðasta vika fór í að rita Lengsta partýblogg sögunnar!!! hafa Jarlaskáldinu gefist fá tækifæri til að segja frá atburðum hér á Fróni. Úr því skal nú bætt, og hefst sagan þar sem Lengsta partýblogg sögunnar!!! endaði...
Ekki var djammþorsta Jarlaskáldsins svalað þrátt fyrir 11 daga samfellt skrall, og því hélt Jarlaskáldið út á lendur skemmtanalífsins strax sama kvöld og lent var í Keflavík. Að vísu hélt það sig í heimahéraði, Seljahverfinu, og var för fyrst heitið til Ernu, sem mun hafa verið að útskrifast úr einhverjum skóla þennan dag. Var þar fámennt en nokkuð góðmennt, og voru Jarlaskáldið og Stefán óþreytandi við að rifja upp hið stórkostlega Ítalíuferðalag, við mismikla hrifningu annarra gesta. Ekki var dvalið lengi þar, heldur flutti partýið sig um set, en þó ekki langt, því næsta, og um leið síðasta stopp var hjá Runólfi, sem mun einnig hafa verið að útskrifast úr einhverjum skóla. Var Runólfur höfðingi heim að sækja, bauð upp á veitingar bæði votar og þurrar, og á þakkir skildar fyrir. Ekkert varð úr fyrirhugaðri Hverfisbarsheimsókn, til hvers að vera að sækja vatnið yfir lækinn, þarna var gaman og og ekkert meira um það að segja.
Á sunnudeginum gafst skrokkur Jarlaskáldsins loksins upp. Að vísu gerðist það ekki strax, það fór í félagi við góða menn á KFC um miðjan daginn og var þá enn við bestu heilsu, en um kvöldið sagði skrokkurinn hingað og ekki lengra, og þverneitaði að vera eiganda sínum til nokkurs gagns. Jarlaskáldið mætti ekki í vinnuna á mánudeginum. Fór raunar nær öll vinnuvikan í að jafna sig eftir þessar svaðilfarir á erlendri grund, sem betur fer var nákvæmlega ekkert að gera í vinnunni, og þá meinar Skáldið EKKERT! Lét Skáldið reyndar plata sig í flutninga á fimmtudagskvöldið, ekki bætti það ástandið, en hvað gerir maður ekki fyrir vini sína?
Ekki megnaði Skáldið að gera mikið meira en að glápa á imbann síðasta föstudagskvöld, ekki að það hafi verið neitt merkilegt í honum. Laugardagskvöldið varð öllu aktífara, því þá héldum við Ítalíufarar myndakvöld heima hjá Togga. Var það hin mesta skemmtun, og sórust menn og konur í fóstbræðralag um það að leikurinn yrði endurtekinn að ári eftir þessa upprifjun. Þá er bara að byrja að safna!
Að sjálfsögðu endaði vitleysan á Hverfisbarnum, enda langt síðan sú búlla var heimsótt. Var þar hörkufjör að vanda, og hitti skáldið marga góða menn og konur og m.a.s. einn Orm sem var í góðu stuði. Endaði djammið að sjálfsögðu hjá Hlölla undir morgun, og þegar Skáldið vaknaði um hádegisbil gat það loksins sagt við sjálft sig: „Nú er lífið orðið eðlilegt að nýju!“
