...það fór eins og ég óttaðist. Þegar ég varð orðinn frekar þreyttur á aðgerðaleysinu í gærkvöldi álpaðist ég til þess að senda inn umsókn um vinnu á netinu, sem einhvers konar lager/sölumaður í raftækjaverslun, þó ekki væri nema til að friða aðeins samviskuna. Og viti menn, klukkan níu í morgun hringir síminn og ég er boðaður á ráðningarstofuna med det samme. Á svo að mæta í starfsviðtal næsta mánudag. Ef allt fer á versta veg er s.s. hætta á því að ferill minn sem atvinnulaus aumingi og róni verði með stysta móti, og ég gerist þess í stað heiðvirður launþegi sem borgar sína skatta í stað þess að þiggja bætur. Það þykja mér vond skipti. En ég hef a.m.k. fram á mánudag...