SÖGUR AF JARLASKÁLDI

Í dag eru 5 ár síðan Jarlaskáldið skrifaði sína fyrstu stafi á þessa síðu. Þá notaðist Skáldið við báðar hendur. Nú er sú vinstri lítt nothæf.

Annars skellti Jarlaskáldið sér í myndatöku í dag, og það með hjálp röntgengeisla, enda var meiningin að fá úr því skorið hvort skera þyrfti gat á höndina og troða þar inn ýmsum byggingavörum. Niðurstaðan: Koma aftur á föstudaginn og taka aðra mynd. Þrælgaman.

Þessi pistill verður kannski ekki sérlega langur, enda frekar seinlegt að pikka á lyklaborð með bara annarri hendinni, en síðasti pistill krefst hugsanlega frekari skýringa. Þannig var sumsé á miðvikudaginn að Jarlaskáldið var að spila fótbolta, var búið að hlaupa úr sér allan þrótt og ákvað því að bregða sér aðeins í markið. Vond hugmynd. Vignir átti þrumuskot að markinu skömmu síðar og ósjálfráðu viðbrögðin voru að setja hendurnar á móti skotinu þar sem það stefndi óþægilega nærri andlitinu á manni. Boltinn hitti svona hressilega á vinstri höndina sem tók 180 gráðu beygju aftur á bak, sem er yfirleitt ekki talið skynsamlegt, enda lá Skáldið óvígt eftir. Það stóð þó fljótlega á fætur, kældi úlnliðinn og hélt í fyrstu að þetta væri ekki svo slæmt. Annað kom á daginn, fljótlega fór höndin að bólgna og stífna upp, svo ekki var annað að gera en að skunda á slysó. Þangað kom Skáldið upp úr tíu um kvöldið, horfði á hressandi heimildamynd um Íran, reyndi að lesa 4 ára gamalt lögreglublað, en var loks boðað í skoðun skömmu fyrir eitt um nóttina. Svo var það bið, skoðun, bið, röntgen, bið, útskýrt að úlnliðurinn væri brotinn í drasl og þyrfti kannski að gera á honum aðgerð, bið, settur í gifs og sendur heim um hálfþrjúleytið með þau skilaboð í farteskinu að hringt yrði daginn eftir og tilkynnt um framhaldið, og Skáldið beðið um að fasta ef það skyldi verða boðað í aðgerð þann morguninn. Símtalið kom aldrei.

Og í dag, eftir símhringingar hingað og þangað í leit að einhverjum sem eitthvað vissi um framhaldið, fór Skáldið aftur í röntgen og skoðun þar sem skera átti úr um hvort draga þyrfti upp hnífinn. Og hvað haldiði? Það virðist enginn geta ákveðið hvað skuli gera annað en "að bíða og sjá og vona það besta" svo að Skáldið á að mæta aftur í röntgen eftir helgi þar sem "endanleg" ákvörðun um hvern andskotann eigi að gera við þessa hönd verður tekin. Eða það vonar maður. Það yrði nú aldeilis gaman að fara í svoleiðis tveimur vikum eftir atburðinn, svo þær yrðu til einskis.

En jæja, það er vissulega pirrandi að þurfa að bíða endalaust eftir því að vita hvað hinir góðu doktorar vilji gera, en lítið við því að gera. Jarlaskáldið ætlar a.m.k. að gera tilraun til að mæta og vera til gagns í vinnunni á morgun, sem er reyndar frekar seinlegt þegar maður hvorki má né getur beitt annarri hendinni. Það er einfaldlega of leiðinlegt að hanga heima. Svo stefnir það reyndar á fyrstu útilegu sumarsins á morgun, aðfaranótt sumardagsins fyrsta eins og hefð er fyrir. Reyndar spurning hvort maður kalli þetta útilegu, því Haffi er búinn að fá lánaðan húsbíl þar sem fatlafólið fær að gista, í ljósi ástandsins. Þetta er þó allavega viðleitni, þýðir ekkert að leggjast í þunglyndi, fjandakornið...

Þessi pistill var allur skrifaður með hægri hendi Jarlaskáldsins. Af hverju? Af því sú vinstri er brotin í spað. Og á morgun kemur í ljós hvort Skáldið þarf að leggjast undir hnífinn til að púsla draslinu saman. Já, fótbolti er svo sannarlega asnaleg íþrótt.

Er kominn tími á fréttir? Já, gott ef ekki. Fréttatímunum er ekkert sleppt þó ekkert sé í fréttum. Hér verður þó ekki boðið upp á neina gúrku, nósörríbob. Af nógu er að taka í þetta sinn. Þannig séð.

Fyrst ber að nefna að þarsíðasta miðvikudag lét Skáldið sig hverfa úr vinnunni um þrjúleytið og var skömmu síðar sótt af Dolla sem ók með það upp í Bláfjöll. Bongóblíða, þrusufæri og fámennt í fjallinu, allavega til að byrja með. Hreint ekki amalegt það.

Þar næst ber að nefna að á laugardaginn fyrir viku síðan fór Jarlaskáldið í óvissuferð í annað sinn á innan við mánuði. Í ferð þeirri tók Skáldið myndir, sem fara sennilega langt með að lýsa því hvað þar fór fram. Þær ná því þó ekki algerlega, t.d. ekki því þegar Jarlaskáldið fór hamförum í kántrí-spurningakeppni og var úthrópað sem nörd af sjálfri Sirrý. Eins og það sé eitthvað skrýtið að vita að Billy Ray Cyrus hafi sungið Achy, Breaky Heart!

Síðasta vinnuvika var blessunarlega í stysta lagi, en það var þó lítið frí sem tók við hjá Skáldinu, því það reis úr rekkju strax um sjöleytið á skírdag, þar eð meiningin var að arka á sjálfa Hekluna þann daginn með prik annað hvort á löppum eða baki og renna sér svo niður. Það tókst nokkurn veginn þrátt fyrir að Heklan hafi verið sem skautasvell, komumst ekki alveg á toppinn en vorum ekki fjarri því. Skáldið tók myndir, og Stefán reit nákvæmari ferðasögu vilji menn kynna sér betur hvað fram fór í ferð þessari. Þetta var í það minnsta hressandi túr og veitti kannski ekki af því að hreyfa sig aðeins. Það var þó ekki mikið gert um kvöldið annað en að gúffa í sig BBQ-borgara og frönskum af KFC og síðan sofið fram eftir á föstudaginn langa...

...sem reyndist ekkert óskaplega langur þegar allt kom til alls. Eins og hann var alltaf langur þegar maður var pjakkur. Lítið fór fyrir afrekum, a.m.k. framan af degi, boðið var upp á veislumáltíð í Kleifarselinu, kalkún og allt sem honum tilheyrir og smá rauðvín með m.a.s., þrælgott bara. Það leit síðan ekki út fyrir að breyting yrði um kvöldið á rólegheitunum, en Skáldið ákvað þó að kíkja með Haffa til Vignis um kvöldið og taka í spil. Það fór þó á annan veg, því spilin voru aldrei tekin upp, og um eittleytið vorum við komnir á Papaball á Players. Hvernig það gerðist er ekki gott að segja, en þetta var allavega hið fjörugasta ball, Paparnir vita alveg hvað þeir eru að gera. Þegar ballið var búið héldum við út og gerðum smágrín sem Haffi var nokkuð sleginn yfir. Hann jafnaði sig þó fljótt, og ekki gerðist meira þar.

Og síðan Jarlaskáldið vaknaði á laugardagsmorgun (ok, kringum hádegi) hefur það afrekað það að gera absólútlí ekki neitt. Sem var reyndar alltaf ætlunin, mission accomplished. Því varð það reyndar á að lesa fjölmiðlapistil Jakobs Bjarnars í Fréttablaðinu á laugardaginn. Þar minntist hann á glæsilegan sigur Dr. Gunna í Spurningakeppni fjölmiðlanna í fyrra. Vissulega var það glæsilegur sigur, en var ekki einhver með doktornum í liðinu? Ha? Var það ekki? Ekki að maður sé neitt sár...

Segjum þetta gott í bili.